เราอยู่กับเจ้า

เมื่อผมรับใช้ในฐานะเจ้าหน้าที่ฝึกงานกับวารสารคริสเตียน ผมเขียนเรื่องของคนหนึ่งซึ่งกลับใจเป็นคริสเตียน เขาเปลี่ยนแปลงอย่างน่าทึ่ง เขาบอกลาชีวิตเก่าและดำเนินชีวิตใหม่ในพระเยซู เมื่อวารสารวางแผงได้ไม่กี่วัน มีคนไม่เปิดเผยชื่อโทรมาขู่ว่า “ระวังให้ดี ดาร์มานี เราดูคุณอยู่ ชีวิตคุณอยู่ในอันตรายในประเทศนี้ ถ้าคุณเขียนเรื่องทำนองนี้”

พี่น้องของเรา

หลายปีก่อนเมื่อเศรษฐกิจแคลิฟอร์เนียใต้ถดถอย ศิษยาภิบาลบ็อบจอห์นสันเห็นทั้งปัญหาและโอกาส เขาจึงขอพบนายกเทศมนตรีเขตและถามว่า “คริสตจักรของเราช่วยอะไรท่านได้บ้าง” นายกเทศมนตรีรู้สึกแปลกใจ เพราะโดยปกติผู้คนมักมาเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ศิษยาภิบาลคนนี้มาเพื่อเสนอว่าทุกคนในคริสตจักรของเขาจะช่วย

รักที่ไม่สิ้นสุด

เมื่อไม่นานมานี้ การลงจอดของเที่ยวบินหนึ่งมีความขลุกขลักอยู่บ้าง เรากระดอนซ้ายทีขวาทีบนทางวิ่งของเครื่องบิน ผู้โดยสารบางคนรู้สึกกังวลอย่างเห็นได้ชัด แต่ความเครียดหมดไปเมื่อเด็กหญิงสองคนด้านหลังผมร้องเชียร์ “เย้ เอาอีก”

เด็กเปิดรับการผจญภัยใหม่ๆ และมองชีวิตอย่างถ่อมใจด้วยตาที่เบิกกว้าง นี่อาจเป็นสิ่งที่พระเยซูนึกถึง เมื่อพระองค์ตรัสว่าเราต้อง “รับแผ่นดินของพระเจ้าเหมือนเด็กเล็กๆ” (มาระโก 10:15)

ชีวิตมักมีอุปสรรคและความปวดร้าวใจ เยเรมีย์เข้าใจเรื่องนี้ดี ท่านถูกขนานนามว่า “ผู้เผยพระวจนะเจ้าน้ำตา” แต่ท่ามกลางปัญหา พระเจ้าทรงหนุนใจท่านด้วยความจริงอันอัศจรรย์ว่า “ความรักมั่นคงของพระเจ้าไม่เคยหยุดยั้ง และพระเมตตาของพระเจ้าไม่มีสิ้นสุด เป็นของใหม่ทุกเวลาเช้า ความเที่ยงตรงของพระองค์ใหญ่ยิ่งนัก” (เพลงคร่ำครวญ 3:22-23)

พระเมตตาสดใหม่ของพระเจ้าเข้ามาสัมผัสชีวิตเราได้ทุกขณะ พระเมตตาอยู่กับเราเสมอ และจะมองเห็นได้เมื่อเราดำเนินชีวิตด้วยความคาดหวังแบบเด็กๆ ด้วยการเฝ้าดูและรอคอยสิ่งซึ่งพระองค์เท่านั้นทำได้ เยเรมีย์รู้ว่าความดีของพระเจ้าไม่ได้ถูกนิยามจากสถานการณ์ปัจจุบันของเราและความสัตย์ซื่อของพระองค์ก็ใหญ่กว่าพื้นที่ขรุขระในชีวิต วันนี้จงมองหาพระเมตตาสดใหม่ของพระเจ้า

การเดินทางของคุณ

ผมโตขึ้นในยุคกบฏของทศวรรษ 1960 และหันหลังให้ศาสนา ผมไปโบสถ์มาทั้งชีวิต แต่ไม่มีความเชื่อ จนกระทั่งในวัยยี่สิบต้นๆ หลังประสบอุบัติเหตุร้ายแรง นับแต่นั้นมาผมใช้เวลาในชีวิตเพื่อบอกคนอื่นเรื่องความรักของพระเยซูที่มีต่อเรา นี่คือการเดินทางของผม

เดี่ยวทะเลทราย

เดี่ยวทะเลทราย เป็นประวัติของเอ็ดเวิร์ด แอบบีที่พูดถึงในช่วงฤดูร้อนขณะที่เขาเป็นเจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติอาร์ชในรัฐยูทาห์ หนังสือเล่มนี้ควรค่าแก่การอ่านในแง่การใช้ภาษาและการบรรยายที่มีชีวิตชีวาเท่านั้น

จากใจ

ในหลายวัฒนธรรมการร้องไห้เสียงดัง การคร่ำครวญและฉีกเสื้อผ้าเป็นวิธีแสดงความโศกเศร้าต่อความทุกข์ยากของตนเองหรือหายนะของคนในชาติ สำหรับคนยิวในสมัยพันธสัญญาเดิม การแสดงออกทำนองเดียวกันนี้แสดงถึงการเสียใจอย่างลึกซึ้งและการสำนึกผิดที่หลงหายไปจากพระเจ้า

จำเป็นด้วยหรือ

โจอีเริ่มรายการสำหรับเด็กด้วยการอธิษฐานแล้วร้องเพลงกับเด็กๆ เด็กชายเอ็มมานูเอลวัยหกขวบนั่งบิดตัวไปมาเมื่อเธอเริ่มอธิษฐานอีกครั้งหลังจากแนะนำครูแอรอน จากนั้นครูแอรอนก็เริ่มรายการและจบลงด้วยการอธิษฐาน เอ็มมานูเอลโอดครวญขึ้นว่า “อธิษฐานตั้งสี่รอบ ผมนั่งนิ่งนานขนาดนั้นไม่ไหว”

ทำดีต่อไป

ลูกชายฉันรักการอ่าน ถ้าเขาอ่านหนังสือมากกว่าที่โรงเรียนกำหนดเขาจะได้ใบประกาศนียบัตรเป็นรางวัลกำลังใจเล็กน้อยที่ช่วยผลักดันให้เขาทำดีต่อไป

เมื่อเปาโลเขียนถึงชาวเธสะโลนิกา ท่านไม่ได้กระตุ้นคนเหล่านั้นด้วยรางวัลแต่ด้วยคำหนุนใจ ท่านกล่าวว่า “พี่น้องทั้งหลาย ในที่สุดนี้เนื่องจากเราได้สอนท่านถึงวิธีดำเนินชีวิตซึ่งจะเป็นที่พอพระทัยพระเจ้าและท่านดำเนินอย่างนั้นอยู่แล้ว เราจึงขอวิงวอนและเตือนสติท่านในพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า จงดำเนินให้ดียิ่งขึ้นอีก” (1 เธสะโลนิกา 4:1) คริสเตียนเหล่านี้กำลังดำเนินชีวิตให้เป็นที่พอพระทัยพระเจ้า และเปาโลหนุนใจพวกเขาให้ทำดียิ่งขึ้นอีกเพื่อพระองค์

วันนี้คุณกับฉันอาจกำลังทำดีที่สุดเพื่อจะรู้จักและรักพระองค์ และทำให้พระบิดาพอพระทัย ให้เรานำถ้อยคำของเปาโลมาเป็นกำลังใจให้เราดำเนินต่อไปในความเชื่อ

แต่ให้เราก้าวต่อไปอีกขั้นหนึ่ง วันนี้เราจะหนุนใจใครด้วยถ้อยคำของเปาโลได้บ้าง คุณคิดถึงใครที่บากบั่นติดตามพระเจ้าและแสวงหาที่จะเป็นที่พอพระทัยพระองค์ ให้คุณส่งข้อความหรือโทรไปหนุนใจเขาให้ดำเนินต่อไปในเส้นทางแห่งความเชื่อ สิ่งที่คุณพูดอาจเป็นกำลังใจที่เขาต้องการ เพื่อที่จะติดตามและปรนนิบัติรับใช้พระเยซูต่อไป

ภักดีชั่วชีวิต

เคด โพ๊ป เด็กชายอายุ 12 ปีจากโอกลาโฮมาเขียนจดหมายด้วยลายมือตัวเอง 32 ฉบับ ถึงผู้บริหารแต่ละคนของทีมฟุตบอลเอ็นเอฟแอลในสหรัฐทั้ง 32 ทีม เคดเขียนว่า “ครอบครัวผมรักฟุตบอล เราเล่นเกมวางแผนทีมฟุตบอลและดูการแข่งทุกสุดสัปดาห์...ผมพร้อมจะเลือกทีมที่ผมจะเชียร์ไปตลอดชีวิตแล้ว”